Sam budynek pamięta jeszcze czasy przedwojenne. Ale nie od początku pełnił on rolę kina. W budynku mieściła się remiza, mieszkanie dla stróża, świetlica, pokój ćwiczeń dla orkiestry, sala posiedzeń zarządu i sekretariat. Ale w projekcie budynku już przewidziano 500-osobową salę teatralną z balkonem, do której prowadziły podwójne schody z obszernego holu.
Po wybuchu II wojny światowej okupant przejął budynek i wyrzucił z niego strażaków. Po wojnie, dzięki zaangażowaniu lokalnego społeczeństwa budynek zaczął ponownie funkcjonować, tym razem już jako kino. Aż do lat 90-tych XX w., kiedy niezbędny stał się remont, ale zabrakło na niego pieniędzy i budynek przestał być użytkowany. W międzyczasie kino znalazło nowego właściciela, ale niestety mimo upływających lat obiekt nie został reaktywowany i do dziś stoi pozostawiony własnemu losowi.
